De laatste vijftig jaar is er veel onderzoek gedaan naar het menselijke energieveld, onder meer door de voormalige natuurkundige NASA-onderzoeker Barbara Brennan.
Deze Amerikaanse auteur, spiritueel genezer, zakenvrouw en docent is een autoriteit op het gebied van energiegenezing. Haar eerste boek ‘Hands of Light: A Guide to Healing Through the Human Energy Field’ is inmiddels een klassieker.
Brennan ontdekte dat ze tijdens haar behandelsessies intuïtieve informatie van haar cliënten kreeg en zag steeds terugkerende patronen in hun energievelden. Haar boeken bevatten tekeningen van aura’s en energievelden en beschrijvingen van hoe de menselijke energievelden met elkaar interacteren.
Niet alleen natuurkundige, maar ook biologische onderzoeken leveren steeds meer aanwijzingen op dat er meer is tussen hemel en aarde. Zo lanceerde Rupert Sheldrake de theorie dat er een zogenaamd ‘morfogenetisch veld’ bestaat dat alles met elkaar verbindt. Een mooi onderzoek die deze theorie illustreert is de observatie van een groep apen op een Japans eilandengroep. Eén van de vrouwelijke apen besloot haar aardappels te spoelen in zeewater. Waarschijnlijk om ze schoon te maken of vanwege de zoute smaak die ze ervan kregen. Andere apen gingen dit nadoen. Toen er een zekere ‘kritieke massa’ werd bereikt, vertoonden opeens álle apen op het eiland dit gedrag. Nog opvallender: niet alleen alle apen op het betreffende eiland, maar ook apen op eilanden die totaal geïsoleerd waren van het eiland! En dat terwijl het onmogelijk was dat de apen met elkaar in contact waren gekomen.
Dit bewijst het bestaan van een soort ‘collectief geheugen’ of ‘collectief bewustzijn’. Een veld dat ons allemaal verbindt en waardoor we elkaar met onze ideeën beïnvloeden. Bij een bepaalde ‘kritieke massa’ zou een idee via dit veld kunnen ‘overspringen’ van het ene wezen op het andere. Dit concept van energievelden die ideeën in zich dragen is eigenlijk precies het ‘idee’ over wat de aura is.
